اُٹھ بُلھیا! قبریں سُتیا، تک دیس دے جو عنوان
اَج سبھناں لچّھن بدلے، سبھ مطلب دے انسان
اَج اوہو پئی اے کھیڈدی، سے کھیڈاں وَنو وَن
توں لایا سی جیس کُڑی دا، کدے کتّن وَل دھیان
جنہاں چرخے تند نہ پاؤنی، کی کتنا اوہناں داج
اوہ سوہرے گھر نُوں بُھلیاں، نِت پیکے دے گُن گان
اَج راکھے دیس پنجاب دے، سب ڈاکو بن گئے آپ
اَج جیندے جی نیں ماردے، ہُن دیندے نئیں کُرلان
اَج جھُوٹھے دی اے مانتا، اَج جھُوٹھ دا ہر تھاں راج
اَج جھُوٹھ دی چودھر ویکھ کے، پئے سچّے وی شرمان
اَج، وِچ سارے سنسار دے، ہے دیس میرا بدنام
اَج تھاں تھاں ہولی خون دی، اَج دیس اے لہولہان
اَج خود کشاں دے حملے، نِت دی بن گئے ریت
اَج رب رسول دے نام تے، کئی بے کس کُٹھے جان
اَج کھیڈ اے مرنا مارنا، اَج موت بنی اِک کھیڈ
اَج رَت پانی توں سستی، اَج سستا ہے انسان
اَج تھاں تھاں فتوے وِکدے، اَج دِین اے کاروبار
اَج دِین دے ناں تے ظالماں، رکھی اے کھول دُکان
اسلحے دے ڈپو بن گئے، سَن امن دے جیہڑے گھار
اَج اوتھے کھیڈ بارود دی، سی جتِھے پاٹھ قرآن
اَج ہر کوئی ناڈو خان ہے، اَج مرضی دے قانون
بِن جُرموں دار چڑھاؤندے، ہُن کِنج کوئی بُلّھ ہلان
اَج بُلّھیا! بن کے بِہہ رہیا، بندے دا بندا رب
اَج چوراں ملیاں چودھراں، اَج غُنڈی رَن پردھان
اَج ڈاکو چور لُٹیریاں، رَل انّھی پائی فیر
اَج سارے لُٹ لُٹ کھاؤندے، اَج ہر کوئی پریشان
تُوں شاہد! اُچّی بول نہ تے چُپ کر ٹھپیا رہو
''تینوں کافر کافرآکھدے، تُوں آہو آہو کہو