اِک بُوٹا اَمبی دا
اِک بُوٹا اَمبی دا، گھر ساڈے لگا نی
جِس تَھلّے بہنا نی، سُرگاں وِچ رہنا نی
کیہ اوس دا کہنا نی، ویڑھے دا گہنا نی
پر ماہی باہجھوں نی، پردیسی باہجھوں نی
ایہہ مینوں وَڈھدا اے، تے کھٹّا لگدا اے
ایس بُوٹے تَھلّے جے، میں چرخی ڈاہنی آں
کوئل دِیاں کُوکاں نی، مارن بندوقاں نی
پِیڑھے نُوں بھنّاں میں، چرخی نُوں پُھوکاں نی
پِھر ڈردی بھابو توں، لَے بہاں کشیدہ جے
یاداں وِچ ڈُبی دا، دِل کِدھرے جَڑ جاوے
تے سُوئی کشیدے دی، پوٹے وِچ پڑ جاوے
پِھر اُٹھ کے پیڑھے توں، بُھنجے بہہ جاواں
چِیچی دَھر ٹھوڈی تے، وہناں وِچ ویہہ جاواں
سُکھاں دِیاں گلّاں نی، میلاں دِیاں گھڑیاں نی
کھیراں تے پُوڑے نی، ساون دِیاں جھڑیاں نی
سوہنے دے تَرلے نی، تے میریاں اَڑِیاں نی
جاں چیتے آ جاون، لوہڑی ہی پا جاون
اوہ کیہا دیہاڑا سی، اوہ بھاگاں والا سی
اوہ کرماں والا سی، جِس شُبھ دیہاڑے نی
گھر میڑا لاڑا سی، میں نہاتی دھوتی نی
میں وال دودھائے نی، میں کَجلا پایا نی
میں گہنے لائے نی، مَل مَل کے کھوڑی میں
ہیرے لشکائے نی، لا لا کے بِندیاں میں
کئی پھند بنائے نی، جاں ہار شنگاراں تو
میں ویہلی ہوئی نی، آ اَمبی تھلے میں
پھیر پُونی چھوہی نی، اوہ چند پیارا بھی
آ بیٹھا ساہویں نی، اَمبی دی چھاویں نی
اوہ میریاں پرِیتاں دا، سوہنا ونجارہ نی
قصے پردیساں دے، لاماں دِیاں چھلّاں نی
گھمکار جہازاں دی، ساگر دی چھلّاں نی
وَیری دے ہلّے نی، سوہنے دِیاں ٹھلّاں نی
اوہ دَسی جاوے تے، میں بھراں ہنگارا نی
ایس گلاں کردے نُوں، پتیاں دی کھڑ کھڑ نے
بدلاں دی شُوکر نے، وَنگاں دی چَھن چَھن نے
چرخی دی گُھوکر نے، پٹیاں دی لوری نے
کوئل دی کُو کُو نے، منجے تے پا دِتا
تے گُھوک سُلا دِتا
تک سُتا ماہی نی، چرخی دی چرخ توں
میں کالکھ لاہی نی، جا سُتے سوہنے دے
مَتھّے تے لائی نی، میں کُھل کے ہَسّی نی
میں تاڑی لائی نی، میں دوہری ہو گئی نی
میں چُوہری ہو گئی نی، اوہ اُٹھ کھلویا نی
گھبرایا ہویا نی، اوہ بِٹ بِٹ تکے نی
میں کِھڑ کِھڑ ہَسّاں نی، اوہ مُڑ مُڑ پُچھے نی
میں گَل نہ دَسّاں نی
تک شیشہ چرخی دا، اوس گُھوری پائی نی
میں چُنگی لائی نی، اوہ پِچھے بھَجا نی
میں دیاں نہ ڈاہی نی، اوس مان جوانی دا
میں ہٹھ زنانی دا، میں اَگے اَگے نی
اوہ پِچھے پِچھے نی، منجی دے گِردے نی
نَسدے وی جائیے نی، ہَسدے وی جائیے نی
اوہدی چادر کھڑکے نی، میری کوٹھی دھڑکے نی
اوہدی جُتی چیکے نی، میری جھانجر چھنکے نی
جاں ہف کے رہ گئی نی، چُپ کر کے بہہ گئی نی
اوہ کیہا دیہاڑا سی؟ اوہ بھاگاں والا سی
اوہ کرماں والا سی، جس شُبھ دیہاڑے نی
گھر میرا لاڑا سی
اَج کھان ہواواں نی، اَج ساڑن چھاواں نی
ترکھان سداواں نی، اَمبی کٹواواں نی
توبہ میں بُھلی نی، ہاڑا میں بُھلی نی
جے اَمبی کٹاں گی، چڑھ کِس دے اُتّے
راہ ڈھول دا تکاں گی