زحال مسکین مکن تغافل
زحال مسکین مکن تغافل ورائے نیناں بنائے بتیاں
کہ تا ب ہجراں ندارم اے جاں نہ لیہو کاہے لگائے چھتیاں
شبان ہجراں دراز چوں زلف وروز وصلت چو عمر کوتاہ
سکھی پیا کو جو میں نہ دیکھوں تو کیسے کاٹوں اندھیری رتیاں
یکایک از دل دو چشم جادو بصد فریبم ببردتسکیں
کسے پڑی ہے جو جا سناوے پیارے پی کو ہماری بتیاں
چو شمع سوزاں چو زرہ حیراں ز مہر آن مہ بگشتم آخر
نہ نیند نیناں ، نہ انگ چیناں نہ آپ آیئں نہ بھیجیں پتیاں
بحق روز وصال دلبر کہ داد مارا فریب خسرو
سپت منکے ورائے راکھوں جو جائےپاوں پیا کہ کھتیاں
